ขจร ๑ หมายถึง [ขะจอน] ก. ฟุ้งไป. (ข. ขฺจร ว่า ฟุ้งไป แผลงเป็น กําจร ก็ได้;ป., ส. ข = อากาศ + จร = ไป).
[ขะจอน] ดู สลิด ๑.
[ขะจอน-] น. ชื่อหญ้าชนิด Pennisetum pedicellatum Trin.และ P. polystachyon (L.) Schult. ในวงศ์ Gramineae แพร่พันธุ์รวดเร็วมากและปราบยาก หญ้าทั้ง ๒ ชนิดนี้ต้นอ่อนใช้เป็นอาหารสัตว์ ต้นแก่ใช้ทํากระดาษได้.
[ขะ-] ว. กระจอก, ง่อย, ขาเขยก. (ข. ขฺจก ว่า ขาเขยก, พิการ).
[ขะ-] ก. กําจัด เช่น ขจัดความสกปรก; กระจัด, แยกย้ายออกไป.(ข. ขฺจาต่ ว่า พลัด, แยก).
ก. กระจัดกระจาย.
[ขะ-] ก. กระจ่าง เช่น จวบแจ้งขจ่างจา มิกราจํารัสศรี.(สรรพสิทธิ์).
[ขะ-] ก. กระจาย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ขจร เป็น ขจรขจาย.(ข. ขฺจาย).